παλαμόνευρος

-η, -ο

βοτ. (για φύλλα) αυτός τού οποίου οι νευρώσεις αποκλίνουν από τον μίσχο όπως τα δάχτυλα στην ανθρώπινη παλάμη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. μαρτυρείται από το 1873 στον Αιμ. Νοννότη].